شب نونزدهم

از جای خودم تکان نمی‌خورم مگر در مواقع اضطراری ..

امشب شب قدر است و گناه از سر و رویم علنی می‌بارد.

یاد ندارم دوره‌ای لجن‌تر از این دوره‌ام را.

دیشب بچه را که دیدم و کلی بغلش کردم فهمیدم که آمادگی مادر شدن را دارم و بچه می‌خواهم.

امروز که دوستم گفت شاید دکترا بخواند من احساس کردم که چقدر زندگیم متفاوت شده .. من به بچه فکر می‌کنم و بقیه به دکترا و پکترا ..

نابود شدم رفت ..

از آن مادرهای نفرت‌انگیز می‌شوم که همه‌ی آرزوهای نشده‌شان را در بچه‌شان می‌بینند.

همین!